Gençliğime Sevgilerimle..

Zaman makinesi olsaydı ve kendi gençliğime, mesela 17 yaşıma dönseydim kendime şunları söylerdim; 

En önemli şey aşk onu doya doya yaşa, bu bir.

Ne yapmayı sevdiğini bul ve sonra o sevdiğin şeyi yapabiliyor musun ona bak. Yapmıyorsan boşuna enerjini tüketme, yapabilenler yapsın.

Yapıyorsan, dünyanın en şanslı insanlarından birisin dilini ısır kimseye söyleme.

Sevdiğin insanlar bul, işlerini onlarla yapmanın yollarına bak. Hayat yap, et, çalış, başarla geçiyor. Ve bu maraton çok sevdiklerinle geçerse, iş yapmamış sürekli aşk yapmış olursun.

Bir kaç kişinin elini sıkı sıkı tut. Onların dertleriyle dertlen, mutluluklarıyla uç, dediklerine kulak ver. Onları kaybetme. Her şey değiştiğinde senin en orijinal halini bilip sevenlere ihtiyacın olacak. 

Kendini onunla bununla karşılaştırma. Başkaların kriterlerine göre seçim yapMA! O zaman başkaların gideceği yerlere gidersin. Oralarda ne işin var, senin yolun başka yokuşların başka!

Konu komşu ne der diye dinleme. Komşu senin hayatın hakkında topu topu 15 dakika konuşacak, sen ise ölene dek onu yaşayacaksın.

Hareket et, her gün hareket etmeyi alışkanlık haline getir. Bir spora kafayı tak, dansa kafayı tak, satranca kafayı tak. Kafaya taktıkların ilerde yaldız olup üzerine yağacak, yaldız olup üzerine yağacak. 

Her gün oku, her şeyi oku. Ağaç olmak nasıldır, Vangogh olmak nasıldır, ikinci dünya savaşına katılmış olamak nasıldır, öğren! Bir gün hepsi yapboz gibi yapışıp sana inanılmaz gerçekleri gösterecek.

Kızlar; zekadan, çalışıp başarandan ve espriden hoşlanır. Erkekler; güzellikten, edadan ve huzurdan hoşlanır.

Hayat alışkanlıklarla yürüyor. Bir şeyi iyi yapmak istiyorsan hemen alışkanlık haline getir. Alışkanlıksa tekrarla oluyor. Beyin böyle programlanıyor. Bir şeyi sürekli yaparsan başka şeyi düşünmüyor, onu hep öyle yapıyor. O yüzden alışkanlıklarına çok dikkat et! Neyi alışkanlık yaparsan hayatın ondan oluşacak unutma.

Erken kalkmak kulağa berbat geliyor, biliyorum ama erken kalkan yol alır hayatımda duyduğum en doğru şey. Bazen saat 08:30 da üç şey bitirmiş oluyorsun ve inanamıyorsun zamanın göreceliğine.

Dedikodu yapma! Dedikodu nasıl bir şey biliyor musun, böyle evinin içine çöp boşaltmışsın gibi. Ağzını, içini, evini kokutuyor. Rahatlatır sanıyorsun ama pisletiyor insanı. Gül geç. Hem dedikodu yapanların başına mutlaka ayıpladıkları, beğenmedikleri, çekiştirip durdukları  şey gelir unutma. Hayatın mizah anlayışı böyle. 

Kızlar; güzel mi güzel bir kadın olduğunuzda kendi atınız olsun. Kendi paranızı kendiniz kazanın, onu şakır şakır harcayın. Böylece ayrılıklarla ve boşanmalarla attan inip eşeğe binmezsiniz. Atınızı kimse altınızdan alamaz. Dört nala başka yere gidebilirsiniz. 

Erkekler; yakışıklı mı yakışıklı bir erkek olduğunuzda kadınlara, çocuklara ve hatta birbirinize asla el kaldırmayın. O güç, güç değil! Kaba kuvvet o. Korkudan kaynaklanır. Kaybetme korkusundan. Ve kimseyi avucunuzda sıkarak elinizde tutamazsınız. Tam tersi avucu apaçık bırakacaksınız. 

Kimseyi suçlama. Suçlamak; nasıl diyeyim, zehirli bir duygu. İnsanı frenler, insanı kurban psikolojisine sokar. Atıl bırakır. Hatta şimdiden duvara " kendimi suçlu hissetmiyorum" yaz. 

"Kendimi suçlu hissetmiyorum. Kendimi suçlu hissetmiyorum. Kendimi suçlu hissetmiyorum" yaz. Çok faydasını göreceksin.

Ceplerden, bilgisayarlardan televizyonlardan uzak bir saat ayır kendine. Kendinle sosyalleş yoksa unutursun nasıl biri olduğunu. Hayatın,  sana başkaları tarafından yansıtılmayan bir aslı var. Onu dinle deniz kabuğu dinler gibi. Yalnızlığını kimseye verme. Yalnızlığın hariç her şeyi paylaş. Çünkü hayat paylaşınca güzel. 

Her gün şükret! Teşekkürü dualarından asla eksik etme. Teşekkür kadar insana iyi gelen bir şey yoktur. Bir şeyi istemekten, dilemekten bile iyidir. Sıcacık yapar ruhunu. Bendeki bana yeter hatta artar bile dünyanın en güzel felsefesidir. Birinden bir şey isteme  onun yerine birine bir şey ver, bak neler olacak seyret sonra.

Karanlık günler olacak. Düşeceksinde. Yaralarda açılacak. O zamanlarda şunu unutma; Tünel bitecek. Kalkacaksında, kabukta bağlayacaksın. Sevdiklerine bakıp usanmadan "Seni seviyorum. Seni çok seviyorum" de. Hatta "Sen ne yaparsan yap, kim olursan ol seveceğim." de. 

Korkmaktan korkma. Ödün bile kopsun. Sonra kapa gözünü bas karanlığına. Belki biri taş döşemiştir, kim bilir...

Böbürlenme, Kibirlenme, Köpürme. 

Abart, Çoğalt, Parlat. 

Böbürlenme, Kibirlenme, Köpürme. 

Abart, Çoğalt, Parlat.

Her gün bir yazar tarafından hayatının hikayelendirildiğini düşün ve dinle. Böyle bir kahraman olmak ister miydin? İstiyorsan başarıyorsun. Ne mutlu sana. 

Alıntı : Nil Karaibrahimgil - Kelebeğin Hayat Sırları

Buradan klibi de izleyebilir ve dinleyebilirsiniz :)

Nasıl Biliyorum? Birde Benden Dinleyin..

   Sevgili Kalem Kuklası ve Neşeli Kitap Vagonu beni mimlemişler.. İlk defa mimlendiğim için olsa gerek heyecanlıyım tabiki. Takip ettiğim blog yazarları hakkında naçizane düşüncelerimi sizlerle paylaşacağım. "Kimin hakkında ne yazsam ihihihi :)" diye düşünceler aleminde ellerimi ovuşturmakla meşgulüm tabi :)

   İsimleri geçen arkadaşlarımı mimlemekle birlikte kendilerini bu mimi yapmak zorunda hissetmemeleri gerektiğini ama isterlerse yapabileceklerini belirterek yazıma öncelikle beni mimleyen arkadaşlarımdan başlamak istiyorum.

   Kalem Kuklası: Kalemi çok güçlü olan blog yazarı arkadaşımız bir Anime/Manga/K-Drama konularında yazıyor. Ben anime nedir bilmez iken 'Usagi Drop Anime İncelemesi' yazısı sayesinde beni hayatımda ilk defa bir animeyi izlemeye sevketti. Henüz bitirememiş olsam da bitireceğime emin olabilirsiniz. Sizde animelere ilgi duyuyorsanız, detaylı ve sizi gerçekten tatmin edebilecek güzel bir anlatıma Kalem Kuklası sayesinde ulaşabilirsiniz. Yazıları sayesinde benim gibi hiç bilmeyen birine bile sevdirebiliyorsa bilenlere ve ilgi duyanlara muhteşem bir yol gösterici olacağına eminim.

   Neşeli Kitap Vagonu: Kitaplarla birlikte uzuuun bir yolculuğa çıkmaya hazır mısınız? Küçük bir isim değişikliği ile blog hayatına devam eden ve bizi kitaplarla ilgili bilgilendirmeyi ilke edinmiş kitap tutkunu arkadaşımızın dünyasına hoşgeldiniz öyleyse.

   Deep Tone - Sade ve Derin: Beni en iyi arkadaşlarından sayarak beni mesrur eden sevgili DeepTone ile aynı blog apartmanındayız ve karşılıklı kahvelerimizi yudumladığımızı hissedebiliyorum :) Sanat, müzik, film, radyo, edebiyat... Aklınıza ne gelirse DeepTone'da mevcut. Bloğuna girince sekmeleri arka arkaya sıralıyorum ve onun yazdığı hiçbir şeyi kaçırmak istemiyorum. Haliyle bloğundan çıkmam saatlerimi alıyor. Bildiklerinin sınırı yokmuş gibi geliyor. Raflara konulduğu gibi biten birbirinden güzel üç kitabında yazarı kendisi. İmzalı kitabını almak bana nasib olur mu bilmem ama kendisine buradan sesleniyorum ve imzalı kitabını istiyorum DeepTone hani aklının bir kenarında bulunsun emi :) He birde KÜBO'sunu çok seviyorum. İçim ona karşı da ayrı bir ısındı hani :) Ayrıca yeni bloggerların en büyük destekçisi olan DeepTone'un geniş dünyasında kaybolmaya hazır mısınız?
E hadi buyrun öyleyse..

   Bi Poşet Kitap: Sözü kadar kalemi de iyi olan arkadaşımız bir Hukuk öğrencisi. Vizelerin, finallerin arasından sıyrılıp bizi kitaplarla baş başa  bırakıyor. Bi Poşet Kitap bizler için okuduğu kitapları kapağından karakterlerine, içeriğinden üslubuna kadar kendi oluşturduğu puanlama sistemiyle inceleyerek, mevcut kitap hakkında bize en detaylı bilgiyi veriyor. Bence geç bile kaldınız :)

   Dağınık Anne: İsmi kadar samimi, kendi dağınıklığı içerisinde kusursuz bir düzen oluşturmuş olan ki en iyi ben anlıyorum onu sanırım :)  O blog dünyasının annesi olduğu için hem evini hem evladını çekip çevirir hem bloğunda bizlerle paylaşır hem de arada gelir bizi yoklar sorumluluklarını geciktirenleri sıkıştırarak yol gösterir. Sevilesidir. Annedir..

   Kore Fenomeni: İlgi alanından ve onda ne bulacağınızdan bahsetmeme gerek var mı? Kendisi haykırıyor zaten. He ben Kore dizisi-filmi pek değil hiç izlemem ama incelemelerini zevkle okurum. Ama öyle güzel anlatıyor ve inceliyor ki defterime bir kaç incelemesini izlemek üzere not aldığımı belirtmeliyim. Kore ile ilgili aradığınız herşeyi onda bulacaksınız. Kore Fenomeni sadece dizilerini inceliyor tabi bunu belirtmeyi es geçmişim ve hemen düzenleme yoluna giderek hatamı telafi etmeye çalışayım.

   Dreamland Günlükleri: O bizim sevgili Dreamellamız. 22 Blogger 1 Hikaye etkinliğinin kurucusu olup, 22 farklı bloggerı bir başlık altında toplayan ve 22 farklı kalemden tek bir hikaye oluşumuna vesile olan kalemi güçlü yazarımız, bloğunda bizlerle çeşitli yazı dizilerini paylaşıyor. Sürükleyici ve etkisi altında kalacağınız öyküler arıyorsanız Dreamella'nın bloğu vazgeçemeyeceğiniz, içinde kaybolacağınız bir dünyanın kapılarını aralayacak sizlere. Genelde kitabımı çantamda taşıyor olsam da bazen üşendiğim için yanıma almadığım zamanlarda otobüste, arkadaşlarımı beklerken, hastanede randevu sırası beklerken, PTT'de fatura sırasındayken telefonumdan hemen Dreamland Günlüklerine bağlanarak okumaya başlıyor ve Dreamellanın insanı esir alan hayal gücünün üzerimde yarattığı etkiye teslim ediyorum kendimi..

   Mürekkep İzleri: Sevgili River de anime ve mangalara ilgi duyan kalemi çok güçlü olan severek takip ettiğim blog yazarlarımızdan biri. 22 Blogger 1 Hikaye etkinliğinde beni en korkutan şimdilik 3 yazardan biri olma başarısına sahip. Yazılarını okumanızı tavsiye ediyorum. Birde halen devam etmekte olan bir çekilişi var. Kaçırılmayacak kitaplar, söz konusu kitapsa her daim oradayımdır ki ben çoktan katıldım bile. Sizde kaçırmayın. Hazır gitmişken de bir bakın River ne söylüyor..

   Mars Beyinli: Hayat devam ederken bazen öyle bunalıyorum ki, hani öyle ufak tefek değil, şöyle kocaman ağız dolusu sövesim geliyor. "Çizgimden çıkartmayın lan beniii.." diye içimden haykırıp dışımdan ya sabır çekerken, açıyorum ve onu okuyorum. O benim yerime her şeyi söylüyor. O söyledikçe ben bir rahatlıyorum, bir daha rahatlıyorum ki öyle rahatlıyorum yani ve "İyiki varsın Mars Beyinli."diye kendisine şükranlarımı sunarak Mars Beyinli'ye evren üzerinden olumlamalar gönderiyorum :) Herkesin hayatında bir Mars Beyinli mutlaka olmalı..

   Kalemderi - Söz Sanatı: Kalemi güçlü blog yazarlarımızdandır kendisi. Kavgakıran yazı dizisi halen devam ediyor ve ben her bölümünü heyecanla bekliyorum. Baya uzun bir yazı dizisi sanırım fırsat buldukça geriye dönüş yaparak okuyorum. Bitireceğim onu da inşallah. Severek okuyorum ve takip ediyorum. Kurcalanması güzel, içine girdiğinizde okudukça okuyacağınız, okumaktan yorulacağınız ama başından kalkmaktan zorlanacağınız bir dünya. Yaşadım biliyorum..

   Biz Kimiz Kadınız: Bloğunda kadına, hayata, insana dair herşeyi bulabileceğiniz biridir o. Denemeyimlerinden faydalanılmasını istediği için bizimle paylaşır herşeyini. Sağlıklı beslenme üzerine güzel bilgiler ediniyorum ondan. Bu aralar diyete başladı ve ilk bir hafta her gün bizimle ne yediğini paylaştı. Bende ondan feyz alıyordum ve yeme düzenimi oluşturmam konusunda beni motive ediyordu. Hatta imgeleme yöntemi diye bir yöntemden bahsettiği yazısı sayesinde bende imgeleme yöntemini hayatıma geçirmeye başlamıştım. Sadece zayıflamak konusunda değil bir kaç farklı konuda imgeleme yöntemini kullanma çabası içerisindeyim. Faydalı olduğuna inanıyorum. Bilimsel açıklaması nedir bilmiyorum ama gün içerisinde imgeleme yöntemini kullandığım konu ile ilgili daha fazla çaba gösterdiğimi farkediyorum. Eğer okuyorsa böyle yazıları daha da çoğaltmasını talep ediyorum kendisinden. Takip etmekten sıkılmayacağınız bir dünya..


Hepinize iyi okumalar.


Güzel Geceler Sizinle Olsun..

22 BLOGGER 1 HİKAYE: ADINI SEN KOY

   Oğlan kardeşim YGS'ye hazırlandığı için bilgisayarı tırım tırım ondan kaçırıyoruz. Çok çalışması lazımmış. Bu son bir ay onun için çok önemliymiş. Annem öyle diyor bende söz dinliyorum derken yazı yazamıyorum haliyle. Birde Denizli'den amcam geldi. Sülale boyu bir telaş aldı başını gidiyor. Saat 03:23 ve ben birikmiş okunulacak yazılarımı okumayı ancak bitirebildim ve sırayla yayınlanmayı hatta yazılmayı bekleyen yazılarımı da yavaş yavaş sizlerle paylaşma girişimlerime başladım. Açıklamamı da yaptıktan sonra gönül rahatlığıyla asıl meseleye gelebiliriz :)

   Sevgili Dreamella çok güzel bir etkinlik başlattı ve 22 blog yazarını bir araya toplayarak bir hikaye yazmaya çağırdı. 

   Evet ! 22 blogger, 22 kalem, 22 bölüm ve 1 hikaye..

   Tabiki bende bu etkinliğin katılımcılarından biri oldum. İlk defa hikaye yazacağım. Daha önce hiç deneyimlemediğim ama çok isteyipte cesaret edemediğim bir tür olduğu için içim kıpır kıpır :) Çok heyecanlıyım :)

   Ben açıklamamı da yaptığım için yazımın geç kalış sebebini sizde biliyorsunuz haliyle :)

   İlk 3 bölüm harika yazarlar tarafından yazıldı bile :) Linklerini yazımın sonuna ekleyeceğim ve merak edip takip etmek isteyenler içinde etkinlik bitene kadar her bölüm yayınlandığında, bu yazımı güncelleyerek her bölümün linkini yazımın sonuna eklemeye devam edeceğim.

   Sağ tarafa da bu etkinlikle ilgili bir duyuru ekledim. İlk hikayeye ve devamına oradan da ulaşabilirsiniz..

   Keyifli okumalar..

   22 BLOGGER 1 HİKAYE 

BÖLÜM - 1: KAYIP (DREAMELLA)

  BÖLÜM -  2: ALEM-İ EŞBAH (RİVER) 

   BÖLÜM -  3: KARDEŞİM (KALEM KUKLASI) 

BÖLÜM - 4: OYUNCU (NEŞELİ KİTAP VAGONU)
BÖLÜM -5: UYANIŞ (DAĞINIK ANNE)
BÖLÜM -6: TANI (KORE FENOMENİ)
BÖLÜM -7: KAYBOLUŞ (KİTAP CUMHURİYETİM)
BÖLÜM -8: AVCILAR (HER ŞEYDEN KONUŞMALI)
BÖLÜM - 9: Yazılıyor.... (KESTANE FİYONK)

Ayrılık Üzerine..

   Birkaç gündür yazı yazamıyorum. Müstakbel Ex'in dayısı yanlış hatırlamıyorsam Pazar günü bizi yüzleştirmek istediğini, benim dayım aracılığıyla bana söyledi. Ben ise o adamla asla yüz yüze gelmek istemediğimi ve dayı isterse onunla başka bir zamanda görüşebileceğimi söyledim. Çarşamba günü Ex'in dayısı ile görüştük. O öyle bir dayı ki, toplumda sözü geçen, bilmem hangi partide statü sahibi ve en önemlisi Ex'in babasından daha çok saydığı ve gözünden düşmekten korktuğu mühim bir şahsiyet.

   Dayı olanı biteni öğrenince çekiyor Ex'i bir kenarıya, gel bakalım oğlum böyle böyle şeyler olmuş demesine kalmadan Sevgili Bay Ego kendisini aklayabileceği kadar aklayarak, şahsımı çamurlara sokup sokup çıkartıyor. Ayrılık döneminde beklediğim şeyler zaten bunlar benim. Dayı bana sorduğunda bir de ben anlatıyorum olanları ve net bir şekilde bittiğini söylüyorum. Üstüne basa basa "BİTTİ!" diyorum. İçimde bitti..

   Paçaları tutuşuyor Müstakbel Ex'in tabii. Onun her zaman arkasında olan, her hatasına göğüs gererek onu destekleyen, her hakaretinde affeden, her hatasında özürlerini kabul eden birini kaybetmek gerçekten canını acıtıyor olmalı. Hakaretleri ve suçlamaları bir anda dönüveriyor aşkımlı, canımlı, cicimli mesajlara başlıyor. Bu mesajları yazarken bile egosundan ödün vermediği gibi, inceden inceye suçlamalarına da devam ediyor. Vaatler hep aynı. 'Sen gel aile terapistine gideceğiz, sen gel daha güçlü başlayacağız, sen gel gündüze geçeceğim, sen gel şunu yapacağım, sen gel böyle olacak, bla bla bla..' Her zaman duyduğum vaatler, her zaman duyduğumuz sözler ama icraat yok. Hal böyle olunca, zamanla bu adamın söylediği sözlere itibar etmez oldum. Her ne kadar o bunu göremese de kendince özür dilediğini düşünüyor.

   Öyle ki ÖZÜR DİLEMEK bir insanın ağzından çıktığı zaman, karşıdaki kişinin yüreğinde en adi küfürleri gölgede bırakabilen bir hakaret olmamalı..

   Ayrılığa karar verdiğim süreç boyunca Müstakbel Ex'e ve attığı mesajlara hiçbir şekilde cevap vermedim. Bana şahsi eşyalarının yerini sorduğu mesajlarına da sadece kavga çıkmasın diye kısa ve net cevaplar vererek, ne konuşmaya ne de tartışmaya giden yazışmalara kapı aralamadım. Türlü hakaretler ve suçlamalar içeren mesajlar aldım ama istikrarlı bir şekilde sessizliğimi korumaya devam ettim. Ex için konuşmanın güzeli çirkini yok ne yazık ki. İrtibat halinde olmak onun için en önemlisi. Bu kalp kırarak olmuş yada gönül alarak olmuş farketmiyor Ex için. Bu sebeple beni tahrik edebilmek için elinden geleni yapıyor ve ağzına geleni söylüyor.

   Müstakbel Ex bir mesajında 'KestaneFiyonk bağırsın çağırsın hakaret etsin, garibim Ex sevgisinden hep sussun hep aynı sahne.' yazmış. Adam hala farkında değil yaptıklarının, söylediklerinin ve hissettirdiklerinin. Hala kendisinin mağdur olduğunu iddia edebilecek kadar cüretkar sözler sarfedebiliyor.

   Ayrılırken dürüst olmak en önemlisi. Artık son noktaya gelmişsen ve artık bitirmeye karar vermişsen, senin haklı olmuş olman yada haksız olman neyi değiştirir ki? Annene, babana, dayına veya herhangi birine olaylar örgüsünü anlatırken, 'O şunu yaptı, bunu yaptı, böyle dedi..' diyorsan eğer 'Bende bunu yaptım, bende şöyle söyledim.' diyebilmelisin. Bunu söyleyebiliyor yada söyleyemiyor olmanın ve söyleyiş tarzının bir karakter meselesi olduğunu burada söylemeyeceğim.

   Güzel Günler Sizin Olsun..

Psikolog Günlüklerim #2 - Mükemmelliyetçi Miyim?

   Bugün psikoloğum bana "Mükemmeliyetçi bir yapıya sahipsin ve hep mükemmel olmaya çalışıyorsun. Bu yüzden tüm enerjini yaptığın işe veriyorsun ve haliyle emeklerinin karşılığını bekliyorsun, karşılık alamayınca da kırılan,yorulan sen oluyorsun. Mükemmel olmaktan ziyade yaptığın işte sürekliliği sağlaman daha önemli. Bir işi yaparken her zaman yüksek performans gösteremez, sürekli verimli olamazsın." dedi.

   Düşündüm gerçekten mükemmel mi olmaya çalışıyorum ben diye ama ne yazık ki kafamda hayal ettiğim görüntü ile yaptığım iş birbiriyle uyuşmadığı zaman o işle uğraşmayı bırakarak işi tembelliğe vurmaya başlıyorum. Bunu doktoruma söylediğimde bu durumun mükemmel olma çabalarımın bana getireceği sonuçlardan biri olduğunu söyledi.
   Herşeyi tam zamanında ve herkesten iyi yapmam gerekiyor. Eğer öyle yapamayacaksam o işi üzerime alarak riske girmem. Eleştiriye açık kapı bırakmam. Bü yüzden olsa gerek çevremde rahat yada tembel bir kişi olarak anılıyorum. Doktorum bunun farkında olmamı sağladı. Blog yazmaktan bilgisayarla uğraşmaktan keyif aldığımı yahut konuşarak yapılan işlerden zevk aldığımı söylediğimde "O zaman bunlara yönel, bunlarla ilgili birşey yap." dedi. Yaptığım şey başkalarına yarar sağlamadığı için küçük görülünce eleştirilerin ardı arkası kesilmiyor. Haliyle bu da motivasyonumun düşmesine ve uğraştığım işi bir kenarıya yavaşça bırakmama neden oluyor.
    Ama ben bu durumun tam olarak mükemmeliyetçilik çabası olduğunu hala düşünmüyorum. Başarısız olma korkusu yaşıyorsun deseydi psikoloğum biraz daha kafama yatan bir tespit olurdu sanki.
   Kaldı ki Rançoddas Şamaldas Çançad "Sen mükemmeli hedefle başarı zaten seni bulur." demiyor mu 3 İdiots filminde. Bende elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyorum. Bir dakika ya kendimle çelişmeye başladım şu an.

   Neyse  ki bu tespiti bu yazıyla çürütmüş olduğuma inanıyorum. Normalde yayınlamayacağım, yayınlamaya layık görmediğim hatta silmeyi düşündüğüm bu yazıyı hatalarıyla ve son kontrollerini yapmadan yayınlayarak, mükemmel olma takıntımın önüne geçtiğimi ve sürekliliği sağlamış olduğumu göstermiş oluyorum.

   Not: Perşembe günü yazdığım bu yazıyı kontrol etmeden yayınlamak için kendime direniyorum. Şu an bu kontrol edilmeden yayınlanmış yazı beni o kadar rahatsız ediyor ki sanırım bir süre uyku uyuyamayacağım.

   Hatalarım olduysa affola..

   Güzel Günler Sizin Olsun..

Esaret Mi? Cesaret Mi?

   Biliyorsunuz ben Türk dizilerini yabancı dizilerden daha çok seviyorum ve izliyorum. Benim şöyle bir bahtsızlığım var ki; takip etmeye başladığım diziler sürekli final yapıyor. Sanırım standart izleyici kitlesinin içerisinde yer almıyorum. Standart dizi mantığının dışına çıkmayı başaran ve formatın dışında kalan diziler hep ilgimi çekmiştir ama ne yazık ki izlemeye başladığım dizinin bitmesinden korkar oldum.
   1 Erkek 1 Kadın, 20 Dakika, Bana Hicran De ve şimdi de Hatırla Gönül..
Şu an aklıma gelenler bunlar. Bu sezonda Hatırla Gönül'ü severek izlemeye başlamıştım. Final yapacağını öğrenince beni bir hayal kırıklığı aldı. Pazar günü Hatırla Gönül final bölümüyle son seyirciyle buluşarak ekranlara veda edecek(miş). Bende yeni bir arayış içerisine girdim haliyle. Yeni keşfim; Yeter..
   Esaret Mi? Cesaret Mi?
   Zaman zaman dizinin içeriğinde kendimden de birşeyler bulmuş olmalıyım ki, yayınlanan ilk iki bölümünü arka arkaya izleyip heyecanla üçüncü bölümü beklemeye başladım.
   Ee tabi bir de çözülmeyi bekleyen sırlar, aşk, ihtiras, nefret hepsi var dizide :)
   Diziyi izlemeye devam etme sebebim girişi oldu.

   Yasal Uyarı: Yazının devamı spoiler içerir.

- Bizim hikayemiz masal gibi başladı..
+ O kadar güzelsin ki..
   Artık hiç yağmurda ıslanmayacaksın çünkü ben senin için sığınak olacağım.
   Artık hiç üşümeyeceksin çünkü ben seni ısıtacağım.
   Artık hiç yalnızlık çekmeyeceksin çünkü ben senin kocan olacağım. Evlen benimle karım ol..
   Bana itaat et, bir karar verdiysem sorgulama, bil ki bu senin iyiliğin içindir ve güven ne olursa olsun sadece güven, koşulsuz sev, hep daha fazla sev, her gün her dakika daha fazla çünkü ben seni öyle seveceğim.
- Ama bütün masallar mutlu bitmezmiş.

   İstemsiz bir şekilde Cem Adrian'dan mırıldanmaya başladım "Sana sarılınca geçer sandım geçer sandım, sana inanınca biter sandım biter sandım, sana bağlanınca düşmem sandım düşmem sandım....."
  Bir de benim en çok ilgimi çeken Aylin ve Yekta'nın birbirinden sakladığı sırların ortaya çıkmasıyla başlayan olay örgüsü oldu.

   Aylin ve Yekta yağmurlu bir günde tanışırlar. Aylin o zamanlar üniversitede öğrencidir. Yekta ise başarılı bir beyin cerrahıdır. Masal gibi bir aşktan sonra evlenirler. Aylin evinin kadını olur. Bir oğulları vardır; Kaan. Aylin evlendikten sonra Yekta'nın nasıl bir adam olduğunun farkına varır ve boşanmak istese de Yekta buna izin vermez. Herşeyin kontrolü altında olmasını isteyen ve mükemmeliyetçilik takıntısı olan Yekta, sadece kendisinin değil çevresinde bulunan herkesin mükemmel olmasını ve kurduğu düzenin bozulmadan devam etmesini hedefler. Her istediğini elde eden Yekta için her hatanın bir bedeli vardır ve çevresindeki insanlara yaptıkları hatalar yüzünden bir bedel ödetmeyi de ilke haline getirmiştir. Ama Yekta'nın da sırları vardır. Aylin oğlu Kaan'ın yavaş Yekta'ya benzemeye başladığını gördüğünde doğacak kızına hamiledir ve bebeğini de Yekta'nın baskısı altında yetiştirerek ona benzemesini istemez. Arkadaşlarıyla bir plan yaparak Yekta'ya bebeğinin ölü doğduğunu söylerler ve Aylin kızını abisine emanet eder. Yekta Aylin'in eline hiç para vermediği için Aylin Yekta'dan gizlice mücevherlerini emitasyonlarıyla değiştirerek hem kızının masraflarını karşılar hem de oğlunu ve kızını alıp Yekta'dan kaçabilmek için birikim yapar.
   Henüz dizide kim olduğu bilinmeyen, piyano çalan İdil adında bir kadın da var. Bu Yekta'nın on iki yıldır sakladığı sırlardan biri. Bence İdil Yekta'nın eski eşi olabilir ve Yekta onu delirtti.
   Ve sırlar yavaş yavaş açığa çıkmaya başlar.

Başrollerini Pelin Karahan ve Yurdaer Okur'un paylaştığı bu diziyi bizim dizilerimizi sevenlere kesinlikle tavsiye ediyorum. Aşağıda diziden bir kaç kare sizler için paylaştım. Umarım sizde benim kadar seversiniz ve umarım bu dizi de reyting canavarının kurbanı olmaz diyerek yazıma son verirken hepinizi sevgiyle kucaklıyorum :)

   Güzel Günler Sizin Olsun.. :)

Psikolog Günlükleri.. #1 - Psikolog Gerekli Mi?

   Ben psikoloğa gitmeyi reddeden bir insan olmadım hayatımda. Dönemsel olarak profesyonel yardım alınması gerektiğine inananlardanım. Dönem dönem de gitmişliğim, şöyle bir içimi dökmüşlüğüm vardır.
   Yaşadığım zorlu süreçleri de göz önünde bulundurunca yine gitmek istediğime karar verdim ama hazır olmadığımı düşünüyordum. Annemin ısrarlarına dayanamayıp buldum bir doktor gittim ziyaretine..

   Dediğim gibi kendimi hazır hissetmediğim için olsa gerek ilk görüşmemde doktorumun karşısında sakinliğimi korumakta ciddi güçlük çektim. Tabi ki doktorum da bunun farkında olduğu için sözümü hiç kesmeden dinledi beni. Ve psikoterapinin yanı sıra ilaç tedavisine de başladık. Bu ilacın bana üzüntü veren hormonlorı yatıştırıp, beyinde mutluluk hormonunun daha fazla salgılanmasına yardımcı olacağını söyledi. Ama zannetmeyin ki kaymak gibi biri oldum. Hayır öyle bir etkisi yok ilacın. Hissetmiyorsunuz bile. Yani benim üzerimde yan etkisi olmadığı için olsa gerek ben bana iyi geldiğini ama tabiri caizse beni aptallaştırmadığını söyleyebilirim. Kısa bir kaç öneri alıp doktorun yanından ayrıldım.

   İkinci görüşmemizde ise doktorum, eşimin mutlaka bir destek alması gerektiğini, göreceği psikolojik tedavi sonrası doktoruyla yapacağım bir görüşme ile evliliğime devam etme kararı alıp almayacağıma karar vermem gerektiğini söyledi.
   Malum Ex askerlik arkadaşıyla kafa kafaya verip, bilmiş arkadaşının eroin bağımlısı kardeşiyle ortak noktalarım olduğuna karar vererek onun gibi "Manik Depresif" olduğum kanısına vardıktan sonra, anneme "Senin kızın hasta. Ben internetten araştırdım. KestaneFiyonk 'manik depresif' ve tedavi olması şart." demişti. Doktorumla bu konuyu konuştum ve duruma bir açıklık getirebildik çok şükür :)
   Doktorum bana "Senin yaşadıklarının onda biri travma sebebi iken sen onda on yaşadın. Ve içerisinde bulunduğun duruma illa bir isim vermemiz gerekirse, orta dereceli depresyon diyebiliriz." dedi ve içime su serpti. Psikolojik baskının sınırı olmayınca haliyle Ex, beni sindirebilecek her konuyu beynime nakşetme çabası içerisindeydi. Depresyonda olduğuma sevineyim mi üzüleyim mi bilemedim :)
   Doktorum Ex tedavi olmadan birlikte bir terapiye de girmememiz konusunda da net. Bana bazı testler verdi. Bir dahaki görüşmemizde teslim edeceğim.

   Sırada üçüncü görüşmemiz var. İki haftada bir görüşüyoruz şimdilik. İlerde bu süre daha da uzayacak yavaş yavaş. Yaptığımız planlamaya göre altı aylık bir ilişkimiz olacak kendisiyle. Ben bu sürenin daha uzun olmasını istiyorum açıkçası. Malum boşanma sürecinde yaşanacakları az çok tahmin edebiliyorum. İftiralar ve hakaretler şimdiden başlamışken, mahkemeye çıktığımızda nelerle karşılaşacağımı hayal ediyorum ama tam olarak kestiremiyorum. Bu süreç bitene kadar psikoloğumla görüşmelerimizin devam etmesi benim için daha iyi olacak. İçimi çok rahat bir şekilde dökebiliyorum. Yargılanmaktan yada yaftalanmaktan korkmuyorum. Eleştiriliyorum ama kırılmıyorum. Çünkü psikoloğum eleştirilerini yöneltirken bunu bana yaptırıyor. Yani hatalarımı görmeme vesile oluyor. Acımasızca değil, hatalarımı fark etmeme yardımcı nitelikte eleştiriler yapıyor ve yönlendirmelere eleştiri dememiz doğru olur mu bilemiyorum.

   Böyle hayattan sıkıldığınız yada kendinizi zorda hissettiğiniz zamanlar varsa bence sizde gidin bir psikoloğa. Yargılanmadan yaftalanmadan dinlenildiğini bilmek, seni hiç tanımayan bir insana yaşadıklarını anlatmak, kendine ait bir alan olduğunu hissetmek kadar güzel bir duygu inanın yok.
   Kendimi özgür hissettiğim iki yer var: Birincisi burası. Bloğum. Birisi bir şey der mi düşüncesi yok içimde. Beni tanımayan insanlara  kendimi anlatıyorum. Benim alanım. Bana ait bir yer. Yazdıkça özgürüm burada..
İkincisi de psikoloğumun odası. Her şeyi söyleyebiliyorum. Orası da sadece bana ait. Bunu doktorum bana hissettirdi. Konuşurken özgür hissediyorum..

   Ve herkese tavsiye ediyorum..

   Güzel Sabahlar Sizin Olsun..

Evlilik Üzerine.. #2 - Aile Ortamı..

   Önsöz
   Sevgili 'Gülücüklü Çöp Adam' isimli bir takipçim 'Evet Sen.. Mükemmel Kadın' başlıklı yazımın altına yaptığı bir yorumda evlilikle ilgili yazdığım yazıların faydalı olduğunu ve bu yazıları evlenmeden önce okuyan bir erkeğin empati kurabileceğini belirtmiş. Zaten yaşanan olayları yazıya döküyordum ama bu yazıları özel bir başlık halinde yazı serisi olarak devam etme kararı aldım.
   "Evlilik Üzerine.." yazı dizisinin hepimize şimdiden faydalı olmasını umuyorum.  'Evet Sen.. Mükemmel Kadın' başlıklı yazımı bu yazı dizisinin ilk yazısı olarak kayıtlara geçiyorum. Hayırlı olur umarım..

   Seviyoruz bir adamı ve ona hayallerimizde yer veriyoruz. Hayatımızda yer veriyoruz. Ama bunu yaparken onun hayatına hiç göz atmıyoruz. Bizi sevgi sözcüklerine boğuyor belki, hediyeler alıyor. Rüya gibi bir aşk yaşıyoruz belki de..
 
   Ben Müstakbel Eski Eşimle ilk evlenmeye karar verdiğimi açıkladığımda, olumlu tepkilerden çok olumsuz tepkiler almıştım. Anne ve babasının evliliği masum hayatların ahını alarak başlayan ve ihanet sebebiyle biten bir aile kurumunun bir parçasıydı Ex. Bu sebepten içimde tereddütler oluşsa da Ex'in bana söylediği şu sözler kalbimi acıtmaya yetmişti "Annemin babamın günahını bana mı yükleyeceksin? Ben onların nasıl olduklarını gördüm aynı hataya düşmem, yuvamı mutsuz etmem."
Canım öylesine yandı ki, kendimi suçladım. Sevdiğim adamı bilmeden mi itham edecektim? Onu yaşamadan, onunla bir hayatı paylaşmadan nasıl peşin hüküm verebilirdim? Böyle mi seviliyordu?
Ama 'Ataların sözleri yerde kalmaz.' diye boşuna demişler. Armut dibine düşermiş, mum dibine ışık vermezmiş gibi bir dolu atasözü ben gerçekleri idrak etmeye başlayınca şimşekler gibi çakmaya başladı beynimde.

   Sorunlu bir ailede yetişen erkek çocukları eğer huzurlu aile ortamını görmemişlerse ve sürekli kavga gürültü ortamında büyüdülerse, ilerde ne kadar inkar etseler de bu durumun kurbanı oluyorlar ve farkına varamıyorlar. Sorunlu ortamda büyüyen bir çocuk, huzurlu bir aile ortamını göremediği için huzurlu bir aile ortamı da kuramıyor. Nasıl kurulur, huzurlu bir ortam nasıl olur bilmiyorlar ki. Bizde onlardan bize hiç görmedikleri, hiç bilmedikleri bir şeyi vermelerini istiyoruz.
Tabi ki istisnalar da var. Bunu başarabilen erkekler de söz konusu. Ama yapılanmanın geneline baktığımızda istisnalar gerçekten istisna olarak ciddi bir azınlıkta kalıyorlar.
   Özellikle babasından nezaket göremeyen erkek, birebir babasının tavırlarını evliliğinde yaşatmaya devam ediyor. Babasının bahis kuponu doldurduğunu, loto, toto, iddia oynadığını gören erkek, evliliğinde oynadığı bahisleri, internette rulete, tavlaya yatırdığı parayı kumar olarak değil basit bir oyun olarak görüyor. Giden binlerce lirayı gözü görmüyor, basit bir bahis oyununun abartıldığını düşünüyor. Sabır da bir yere kadar deyip, aile içi huzursuzluk çıkıp iş büyüklere yansıtılınca babası çektiği krediyi kapatabilmesi için maddi destekte bulunuyor, annesi aylarca kumarı bıraktırabilmek için uğraştığımı bildiği halde 'Özür diledi işte ne gerek var uzatmaya?' diye algı yaratarak hatayı görüntüde minimuma indirgemeye çabalıyor. Bu adamın bunu  hata olarak görmesini bekleyemezsiniz. Çünkü zamanında babasında görmüş, şimdi kendisi yapıyor, babası hatasını örtüyor, annesi hafife alıyor. Ben bu adama günahı, haramı anlatmaya çalışıyor, rızkımızı korumaya çalışıyorum.
   Babasının annesine el kaldırdığını gören bir adam size de el kaldırıyor ve bir tokadın şiddet sayılamayacağını savunuyor. Öyle ki "Ben sana bir vursam sen hastanelik olursun, kolunu bacağını mı kırdık ki sen benim sana şiddet uyguladığımı söyleyerek iftira atıyorsun." diyor. Seni hırpalamış olması, iteklemesi, sağa sola savurması, tokadı yüzünüze patlatmış olması onun için şiddet değil. O bunu şiddet olarak görmüyor ki 'Ne var bunda? Her evde karı koca arasında olur böyle şeyler.' diye rahatlıkla söyleyebiliyor. Ekonomik ve psikolojik şiddetin zaten sınırları konulmuyor böyle bir durumda. O adam için normal.
   Görümcem Ex'in bana el kaldırdığını duyduğunda gaflette bulunup beni savunacak olmuştu ve ilk ve son olmuştur bu durum onun için. Kız kardeşinin iffetine, namusuna uzanan sözler, bizler sokaklarda gördüğümüz kadınlara bile dilimiz varıp o yaftaları yapıştıramazken, kız kardeşine bu sözleri söyleyip, böylesi hakaretler eden bir erkeğin size nasıl davranacağını ilk başta görememiş olmamız ve evliliğimizde bunların yavaş yavaş ortaya çıkıyor olmasının yaşattığı hayal kırıklığı, tarif edilemez bir acı veriyor insanın yüreğine.
   Annesinin yüzünü görmek istemediği için başka şehre gittiğini acımadan, kırılacağını umursamadan, annesinin yüzüne karşı fütursuzca söyleyen bir erkek çocuğunun, size karşı nazik, kibar ve bağlı olmasını beklemek ne kadar doğru?
   Ve daha nice böyle olaylar vuku buluyor evlilik sürecinde. Bunlar bu posta sığanlar, bu konuyla alakalı olanlar..
   Evlilik bir kapalı kutu değil aslında. Biz bakmayı ve görmeyi bilmiyoruz. Aile yaşantısı bize çok önemli ipuçları veriyor. Evlenmeyi düşündüğünüz erkek ailesine nasıl davranıyor? Annesine, kız kardeşine hangi gözle bakıyor? Onları bir birey olarak görüyor mu? Onlara saygı duyuyor mu? Onları köle olarak yada sadece hizmet edecek varlıklar olarak mı görüyor? Ailesine karşı olan tutumu ve davranışları size ufakta olsa ipuçları verecektir mutlaka. Vazgeçin demiyorum. Temkinli olun. Körü körüne bağlanıp, görmezden gelmeyin. En yakınındaki kadınlara nasıl davranıyorsa bir erkek size de öyle davranacaktır. Babasından ne gördüyse bir erkek onu yapacaktır. Ve bunu asla kabul etmeyecektir. Zaten kabul etse yapmaktan muhakkak vazgeçer.
   Benim en büyük hatam gerçekleri görmezden gelip, bana o sözleri söyleyen hassas kalbe aşık olarak aşkımın arkasında durmayı seçmem oldu.
   Aslında hata demek doğru olmaz . Çünkü ben hata olduğunu düşünmüyorum. Sadece görmezden gelmemeliydim ve hayallerimdeki erkeğe böylesine güvenerek tedbiri elden bırakmamalıydım. Pişman değilim. Pişman olmayı hiç sevmedim de zaten. Ben o adamı sevdim ve ben o adamı yaşamayı seçtim. İyi veya kötü, güzel veya çirkin, kah ağlayarak kah gülerek ben o adamı yaşamayı seçtim ve yaşadım. Elimden ve yüreğimden gelen her şeyi onun önüne serdim. Keşkeler bırakmadım ardımda..

   Ama sizde bilin yani.. Mum dibine ışık vermez.. Armut dibine düşer..

   Güzel geceler sizin olsun..















 

İyi Hissetmek..

   Ben ajandasız mümkün değil duramam. 2016 gelmeden çok önce aldım ajandamı koydum çantama. Telefonumu unuturum, cüzdanımı unuturum, lenslerimi takmayı unuturum ama çantama ajandamı koymayı unutmam. Bir defter bir kalem muhakkak olur çantamda. Hele ki blog yazmaya başladım başlayalı daha fazla ihtiyaç haline gelmeye başladı bu durum benim için. Aklıma gelenleri hemen not etmezsem unutuyorum sonra ne yazacağımı da bilemiyorum haliyle :)

   Yeni bir yıla girmenin verdiği enerjiyle, tembelliği bir kenara bırakıp aldım elime kitabı. Tabi kitabımı okumayıp, kendi kitap ayracımı kendim yapayım dedim ve kendime bir kitap ayracı yaptım.
Etamin işini çok severim. Seccade işlemek çok uzun sürdüğü için sıkıcı gelse de böyle kısa süren işlemeler yapmak hoşuma gitti. Sürekli kendime uygun bir hobi arayışı içerisinde olduğumdan, bu aralar ufak ufak etamin işleri benim için oyalayıcı olacak, hem de seccade kadar uzun sürmeyeceği için hemen sıkılıp yarım bırakma durumum da söz konusu olmayacak. İlk deneme için gayet güzel oldu bence.

   Baktım bu tembelliğin sonu gelmeyecek, bende ödev bildim ve okumaya başladım. Psikoloji kitapları okumayı pek tercih etmedim bugüne kadar. Açıkçası bu kitap ilk sayfalarda beni yakaladı. Sanırım bana hitap ettiği için olsa gerek ilgimi çekti ve okumaya devam etmeye karar verdim. İçerisinde çeşitli testler var. Kitapta duygudurum bozukluğu yaşayan, hafif,orta ve ağır çaplı depresyon yaşayan kişiler üzerinde bilişsel terapinin işe yaradığını, hatta ilaçla tedaviye gerek kalmadan  tedavinin sonuç verebildiğinin gözlemlendiği belirtiliyor.
   Ben yaşadığım zor zamanlardan sonra profesyonel destek almaya karar verdim ve bir psikologla görüşmeye başladım. Doktorum yaşadığım orta çaplı depresyon durumunu atlatabilmem adına psikoterapinin yanı sıra ilaçla da tedaviye başlamayı uygun görünce ilaca da başlamış bulundum.
Yine doktorumun önerisiyle bilişsel terapi yöntemlerinden bahseden 'Dr. David Burns - İyi Hissetmek' kitabını okuyorum şu anda. Bu sürecin yavaş yavaş bana iyi gelmeye başladığını içten içe hissedebiliyorum.

   Kitabı okuduktan sonra kitap hakkında görüşlerimi dile getiren bir yazı yazmayı da düşünüyorum.
Mümkün olursa yazımda kitabın içinden bir kaç teste de yer vermek niyetindeyim ki sizler de bilişsel terapiye ilgi ve ihtiyaç duyabilir, duygu durumunuz konusunda ölçümler yapabilir ve kitabı okumaya başlayabilirsiniz.

   Bir de yıllardır bu konuda uzmanlaşmış sevgili blogger arkadaşlarım arasında defter tutanlar varsa, bizlere blog defteri organize etmek konusunda ufak tefek ipuçları verebilirlerse yorumlar kısmında çok sevinirim. Blog defterimi düzene koyduğumda ben sizler için bu konuyla ilgili de bir yazı yazmayı planlıyorum şimdiden.

   Güzel günler sizinle olsun...

Zamansız Komşuluk..

   Bizim mahallemizde yanakları pembiş, hafif toplu bir komşu annemiz var. Onun 2 oğlu 1 kızı var, 2 tane de gelini. Biz onlara giderken saate pek bakmayız. Onlar da bize gelirken saate bakmazlar. Gece saat 12'de 1'de komşuluk yaparız. O gün kahvemizi içmediysek birbirimize gece kahvesine gideriz.
  İki eltiler birbirleriyle çekişirler. Bir de görümce olunca, komşu annem hep idare eder. Hiç kızmaz. Üzülürse içinden üzülür sonra susar.
   Komşu annem torunlarını çok sever. Ağzından düşmez hepsini ayrı ayrı anlatır. Hikayeler biter baştan anlatır. Torunları da onu çok sever. Arkasında hep ağlarla babaanne gitme diye.

   Komşu annemin kızı var. Benden yaşça büyük. O bir öğretmen. Bu yıl dershaneler lise olunca çok yorulmaya başladı. Çok iyi bir dinleyicidir en önemlisi. O hiç evlenmedi. Evlenmeyi de düşünmüyor zaten. Sanırım en iyisini yapıyor. Aşka mahkum etmiyor kendisini. Bende o kervana katılmayı düşünüyorum sonra vazgeçiyorum. Sevmek diyorum olmazsa olmaz. Ama nasıl severim bundan sonra? Sevebilir miyim? Birisine güvenebilir miyim? Bilmiyorum.. Sevmek benim için bir muamma şimdi.. Aşk ise imkansız gibi..

   Bu gece komşu kızını aradım saat 23:45 falandı herhalde. 15 dakikaya geldiler. Mesafe uzak olduğundan değil, toparlanıp çıkmak zor olduğundan çünkü komşu annemin bir torunu hep onlarda kalıyor. Hemen kahve pişirdim. Bugünün kahvesini birlikte içtik. Akşam çayı hala ocakta olduğundan, birer bardakta çay içip çaydanlığında dibini böylece görmüş olduk. Genel bir değerlendirme yaptık .Komşu kızının okulda öğrencileri çekiliş yapmışlar ve iki çekilişe girmek durumunda kalmış. Okullar açılınca vereceklermiş hediyeleri ama ne alacağına karar verememiş hala bende ona fikirler verdim. Hallederiz bir şekilde ya sorun değil dedi. Yarın kuzeni nişanlanıyor onun. Saçımı makyajımı yaptırıp nasıl otobüsle düğün salonuna gidebilirim diye kara kara düşünerek gitti. Buna bir çözüm bulamadık. Şimdi ise saat 01:10. Onlar bir kaç dakika önce çıktılar bende hemen bilgisayarın başına geçtim tabiki.

   Bizim komşuluğumuz kimine göre zamansız ama bana göre çok anlamlı. Saatimiz yok, kahvemiz var. Saate bakarak değil o gün kahvemizi içip içmediğimize bakarak karar veriyoruz.

   Hizmete, ikrama gerek yok. Kahvemiz sade olsun, hoş sohbetimiz daim..

Geç Kalma Geleneğim..

   Bu akşam siz 2015'i geride bırakarak yeni bir yıla girerken, aynı zamanda yepyeni başlangıçlara da adım atıyorsunuz. Peki ben neredeyim? Yine geç kaldım, arkanızdan soluk soluğa koşarak girdim yeni yıla :) Geçen sene de herkes yeni yıla girerken ben uyuyakalmıştım bu yüzden yine geç girmiştim yeni yıla. Gelenek haline getirmiş olacağım ki tüm sene her yere geç kalmış olmam da cabası:)

   Yeni bir yıla yepyeni başlangıçlarla, yepyeni bir düşünce yapısı ve çok farklı bir huzurla giriyorum. Yeni yıl bana olduğu kadar sizlere de yepyeni başlangıçlar getirsin. Aşkı arayanlara aşk, para isteyenlere para, iş isteyenlere iş getirsin. Bir sonraki yıl dönüp arkanıza baktığınızda keşkelerle değil iyikilerle dolu bir yıl bıraktığınızı görmeniz temennisiyle..

   He bu arada bu yıl neden mi geç kaldım? Yukarıda gördüğünüz resmi boyamakla meşguldüm. Bende 'Esrarengiz Bahçe' boyuyorum. Hiç eksik kalır mıyım? Kalmam :) Merak edenler için bir kaç çalışmamı da aşağıya ekliyorum.

   2016 hepinize bin bir renkle dolu huzurlu hayallerinizi getirsin..